Żywienie medyczne

Żywienie medyczne określa się również mianem żywienia klinicznego. Polega na dostarczeniu pacjentowi niezbędnych składników odżywczych (witamin i minerałów), których nie jest sam w stanie przyjąć ze względu na zaburzenia trawienia, wchłaniania bądź metabolizowania posiłków. Żywienie medyczne może stosować wyłącznie przez określony czas lub na stałe.

Jedzenie kliniczne to mniej inwazyjny i prostszy sposób na dostarczenie makro- i mikroelementów niż tradycyjne żywienie. Początkowo jedzenie jest podawane pacjentowi drogą doustną. W przypadku zaawansowanych chorób stosuje się żywienie przez przewód pokarmowy (żywienie enteralne) lub żywienie pozajelitowe (żywienie dożylne). Może być stosowane wyłącznie pod opieką lekarza prowadzącego pacjenta.

Żywność medyczna zawiera skoncentrowane składniki, do których zalicza się węglowodany, białka i kwasy tłuszczowe omega-3. Może również znaleźć się w niej arginina, błonnik czy kwasy nukleinowe. Żywność medyczną wyróżnia wyższa przyswajalność, a także eliminacja składników nietolerowanych przez pacjenta, a także płynna forma posiłków.

Jedzenie medyczne w proszku stosuje się u osób z chorobą Parkinsona, padaczką, mukowiscydozą, chorobami trzustki czy wątroby, anoreksją, zaburzeniami wchłaniania, fenyloketonurii, pacjentach po urazie głowy czy po udarze.

Oddzielną kategorię stanowi żywienie medyczne w chorobie nowotworowej ze względu na niedożywienie pacjentów onkologicznych z chorobą zlokalizowaną w górnym odcinku przewodu pokarmowego. Drastyczny spadek wagi jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym, dlatego tak ważna jest podaż składników odżywczych wzmacniających organizm, w tym wspierających układ immunologiczny.

Doustne żywienie medyczne często jest stosowane także w przypadku osób starszych, u których występują problemy z gryzieniem czy zaburzenie funkcji metabolicznych. Dotyczy to również osób z rozwijającą się chorobą Alzheimera.

Wprowadzając żywienie medyczne po konsultacjach z pacjentem lub jego rodziną bierze się pod uwagę kilka czynników: zapotrzebowanie kaloryczne pacjenta, jego wiek, płeć, chorobę, wagę oraz rodzaj składników odżywczych.